Nefesleri ve yazilari ile Hakk Muhammed Ali askini dile getiren Vîrnî Abdal, tasavvuf tarihimizin onemli simalarindan biridir. Tek mensur eseri olan Fakrnme, Alevî ve Bektasî inanci ile Hurufîligin bir arada islendigi bir risledir. Eserde ele alinan konular, tasavvuf, tarikat erkni ve hurufîlik basliklari altinda degerlendirilebilir. Tasavvufla ilgili konular, agirlikli olarak Hakk'in bilinmesi, Muhammed ve Ali'nin hakikati gibi hususlari kapsamakta ve eserin tamaminda arka plani olusturmaktadir. Tarikat erkni ile ilgili konular, bir murside baglanmanin gerekliligi, tlipte ve mursidde olmasi ve olmamasi gereken ozellikler, tarikatin onemi gibi meseleler olup, eserde zaman zaman nasihatler seklinde karsimiza cikmaktadir. Hurufîlik ile ilgili olanlar ise, daha cok Hurufî hesaplarinda gorulmekte ve arka plandaki tasavvufî fikirleri delillendirme sadedinde kullanilmaktadir. Vîrnî Abdal'a gore, insanin elest bezminde verdigi ikrarinin, yaratilis gayesinin ve insanliginin geregi, Hakk'i bilmektir. Hakk'i bilmek icin de, insanin once kendisini bilmesi gerekir. Bu noktadan itibaren Hurufîligin temel arguman ve hesaplarini kullanan Vîrnî Abdal, insan yuzundeki hatlar ile Kur'n'in sirlarini icinde bulunduran Ftiha ve Ftiha'nin sirlarini icinde bulunduran besmele arasindaki mutekabiliyeti, Hurufî usûllere gore ortaya koymus ve insanin kendisinden yola cikarak Hakk'i bilmesinin yollarini gostermistir.
