Hüsniye Risalesi, Alevilerin sayılı yazılı kaynağından birisi olarak kabul edilmiştir. Kitabın asıl konusu Hüsniye adlı İmam Cafer Sadık’ın hizmetçisinin, İmam Sadık’a öğrencilik yapıp Ehl-i Beyt’in ilim denizinden faydalanıp beslenmesinin sonucunda gerçekleşen olaylardır. Abbasî halifesi Harun Reşid döneminde Hüsniye, Ehl-i Beyt muhalifi olan bilginlerle tartışarak İmam Cafer Sadık’ın öğrencilerini nasıl eğittiğini ve Ehl-i Beyt’in üstünlüğünü ispat etmek istemiştir.
Hüsniye Risalesi’ni Osmanlı Türkçesinden Kemal Küntaş Tercüme etti. Aynı zamanda kitap, daha önce ismi anılmayan kitabın yazarı ve Hüsniye ile ilgili küçük bir araştırma da yayınlanmıştır. Kitabın yazarının kim olduğu ve nasıl bir bilgi birikimine sahip olduğu ilk defa elinizdeki çeviri de dile getirilmiştir.
Hüsniye, Ehl-i Beyt sevgisini ve bilgiye nasıl ulaştığını Abbasî sarayında şöyle haykırmıştır:
“Allah’a andolsun ki Allah’ın sözüne inancım ve ikrarım vardır. Onun açıklamasını, yorumunu ve kapalı manalarını öyle kimselerden öğrendim ki Kur’an, onların değerli dedelerine, onların evinde indirilmiştir. Ben gereği gibi onlardan anladım ve hakikatine eriştim.”
